Հունվարի 12-ին 2010թ. ընկերս ինձ հաղորդագրություն է ուղարկում, ով գտնվում է Շվեդիայում, ազգությամբ հայ, որտեղ ասում է.
<<Խդր ջան այստեղ Շվեդիայում ունեմ մի եզդի ընկեր, ով շատ հրաշալի մի անձնավորություն է: Այստեղ մեզ մոտ եզդիներ շատ կան Սիրիայից և Իրաքից, հա ի դեպ Խդր ջան ինձ այն զարմացրեց, որ նրանց մեծ մասը դեռ չեն ամուսնացել, համարյա բոլորը 31-34 տարեկան ու գիտես զարմանալին ինչն է, որ նրանք ոչ թե չեն ցանկանում ամուսնանալ, այլ դրա հնարավորությունը չունեն ու գիտես ընկերս ինձ ասաց, որ ինքը նույնիսկ հնարավորություն չունի գնալ Հայաստան, կամ Վրաստան որտեղ կկարողանա ամուսնանալ, այդ ժամանակ հարցրեցի թե ինչ տարբերություն` այստեղ թե Հայաստան կամ Վրաստան, նա ասաց, որ մեզ մոտ կա մի ավանդույթ, հարսի դիմաց վճարվում է գումար` ղալին, որը ինքը չի կարող վճարել ֆինանսական խնդիրների պատճառով, իսկ Հայաստանում, Վրաստանում, Ռուսաստանում ղալինը չի օգտագործվում>>:
Ինչ եմ ցանկանում ասել, որ ղալինի պատճառով պակասում է եզդիների թվաքանակը:
2010 թվականի հուլիսի 15-ին Հայաստանի Հանրապետության մայրաքաղաք Երևանում տեղի ունեցավ` նախագահության հերթական նիստ, որին բացի միության անդամներից, մասնակցում էին նաև ՀՀ մարզերի, ինչպես նաև աշխարհի տարբեր երկրների ներկայացուցիչներ:
Նախագահության նիստում կար մեկ հարց.
ԿՈՉ
Համայն աշխարհի եզդիներին
Չնայած Հայաստանում, Ռուսաստանում և Վրաստանում վերացվել է տվյալ ավանդույթը (Qәльн), սակայն դեռ շարունակվում է Իրաքի հյուսիսային մասում Եզդիստան (Սինջար) կոչվող վայրում, Թուրքիայում, Սիրիայում և եվրոպական մի շարք երկրներում:
Նախագահության մասնակիցները կոչով և խնդրանքով դիմել աշխարհի վերը նշված երկրների եզդիներին, լիովին վերացնել և արմատախիլ անել ղալինը (Qәльн):
‹‹Ազգությունս` եզդի,
Կրոնս` Շարֆադին,
Լեզուս`Էզդիկի:
Կրոնս` Շարֆադին,
Լեզուս`Էզդիկի:
‹‹Հոլա˜ Հոլա˜ Հոլա˜ Սլթան Էզիդե Սորը››
Նիստի նախագահ`
Աշխարհի եզդիների ազգային միության պրեզիդենտ, եզդիների պատմագիտության և աստվածաբանության դոկտոր-պրոֆեսոր, եզդիների ազգային կրկնակի հերոս`
Ազիզ Թամոյան
0 comments:
Post a Comment